Mengenai sains pembakaran biojisim, tiada yang lebih rumit daripada parameter ash fusion (coking). Apabila ciri coking baik, abu masih abu, dan satu-satunya cabaran adalah abu tidak dibuang secara berlebihan dari sistem pembakaran secara terkumpul. Sebaliknya, apabila sifat gabungan abu tidak menguntungkan, sesuatu yang pelik berlaku - abu akan bergumpal bersama-sama dan perlu dipecahkan atau dipahat daripada dulang abu. Kemudian, ia boleh membentuk batu bata yang kelihatan seperti sekeping kaca cair atau sarang lebah. Apabila ia terkumpul dalam penunu perindustrian, keadaan abu ini dipanggil coking atau slagging. Walau apa pun anda panggil ia, walau apa rupa rupa , itu suatu perkara yang agak mudah untuk dilakukan, kerana ia hanya fungsi dari titik lebur.
Mula-mula, mari mula-mula tentukan bahawa abu "bersih" (bebas kotoran, batu, karbon tidak terbakar, dsb.) terutamanya gabungan oksida tak organik. Apabila biojisim dibakar, jirim organik (pada asasnya semua karbon, hidrogen, nitrogen dan oksigen) dibebaskan, manakala mineral tak organik kekal dalam bentuk teroksida, yang kita anggap abu. Melalui pengesanan, abu biojisim terutamanya terdiri daripada kalsium, silikon dioksida, aluminium, magnesium, kalium, mangan, natrium, besi, fosforus dan bentuk mineral oksida yang lain. Setiap galian teroksida ini wujud sebagai pepejal dan, seperti mana-mana pepejal lain, mempunyai takat lebur. Julat takat lebur pelbagai oksida mineral yang hadir boleh berbeza secara meluas, dengan jumlah takat lebur abu berlaku pada suhu tinggi sebagai fungsi semua komponen mineral dan interaksi kimia. Akibatnya, abu biasanya mencair dalam julat suhu tertentu, bukan suhu tertentu. Julat boleh berjulat dari beberapa darjah hingga 50 atau malah 100 darjah Celsius. Inilah sebabnya apabila anda melihat keputusan ujian pencairan abu, ia dilaporkan sebagai julat suhu (contohnya, suhu ubah bentuk = 1310 ° C, suhu hemisfera = 1330 ° C, ° C = 1350 suhu aliran). Dalam kes ini, abu mencair pada 40 darjah Celsius.
Suhu ubah bentuk (DT) dianggap sebagai parameter utama dalam ujian peleburan abu, kerana ini adalah suhu di mana abu mula mencair dan menjadi "melekit". Abu melekit akan terkumpul pada hampir semua permukaan dalam sistem pembakaran, mengakibatkan kesan penebat, mengakibatkan peningkatan suhu keseluruhan sistem pembakaran. Suhu yang lebih tinggi membawa kepada lebih banyak lebur. Proses ini berterusan sehingga abu menjadi cecair dan pada dasarnya sanga. Menariknya, sifat sanga boleh memberitahu anda sesuatu. Jika abu berketul, masih boleh dipecahkan dengan tangan. Jika anda menemui kaca sebenar, abu telah cair sepenuhnya. Sekeping coking biasanya jatuh di suatu tempat di antaranya.Kunci untuk mencegah percantuman abu (coking) ialah mengekalkan suhu sistem pembakaran di bawah DT abu. Oleh kerana kebanyakan sistem pembakaran biojisim beroperasi pada 1200 darjah Celsius atau lebih rendah, bahan api biasanya dinilai dengan mengesahkan DT melebihi suhu ini. Nasib baik, untuk kayu "bersih" (tiada kulit, pasir, kotoran atau serpihan lain), coking biasanya tidak menjadi masalah. Percantuman abu dan biojisim kayu hampir selalu dikaitkan dengan beberapa bentuk bahan mentah. Perkara yang sama tidak boleh dikatakan untuk bentuk biojisim lain (cengkerang kacang, rumput pertanian, tanaman tenaga, dll.). Bahan-bahan ini selalunya mempunyai kandungan abu yang tinggi, meningkatkan kemungkinan DT yang rendah. Iaitu, kandungan abu yang tinggi sahaja bukanlah peramal yang baik untuk masalah gabungan abu (coking) dengan bentuk biojisim tertentu. Sifat komposisi mineral abu adalah faktor penyumbang. Sebagai contoh, jika kandungan kalsium abu tinggi, suhu lebur abu biasanya tinggi. Masalah pencairan abu lebih berkemungkinan jika tahap silika tinggi, tetapi tidak selalu. Perkara yang menarik tentang silika ialah jika ia dalam bentuk silika, suhu lebur sebenar akan menjadi sangat tinggi (1710 darjah Celsius). Walau bagaimanapun, seperti karbon, silika mempunyai empat elektron aktif yang boleh terikat dengan mineral lain, selalunya menghasilkan silikat kompleks dengan takat lebur yang rendah. Atas sebab ini, apabila kita melihat masalah coking, 90 peratus berkaitan dengan silika. Terdapat mineral lain yang boleh menjadi masalah apabila suhu meningkat. Terdapat banyak faktor lain yang boleh merumitkan kok. Sistem pembakaran boleh kaya oksigen atau miskin oksigen, mengubah keadaan takat lebur. Biojisim boleh tercemar dengan bahan yang tidak jelas, seperti baja dan garam, selalunya kerana penggunaan sistem pengangkutan yang tidak bersih. Bahan cemar biasanya berbeza-beza secara berselang-seli, jadi menguji kumpulan bahan api seterusnya tidak semestinya membantu anda mengetahui apa yang menyebabkan masalah coking yang berkaitan dengan kumpulan sebelumnya. Secara keseluruhannya, jika anda memahami prinsip di atas, anda sepatutnya mempunyai peluang yang lebih baik untuk menentukan cara menangani masalah coking zarah.
